Þessi grein var send á Vísir.is
fyrir 10 dögum en ekki birt. Það sem síðan hefur einkum gerst er að breski
utanríkisráðherrann, Boris Johnson, er staðinn að ósannsögli. Hann hafði
fullyrt að vísindamenn á tilraunaverksmiðjunni í Porton Down hefðu sagt
„afdráttarlaust“ að eitrið væri framleitt í Rússlandi. Vísndamenn Porton Down
vildu hins vegar ekki staðfesta þetta og sögðust ekki geta fullyrt neitt um
framleiðslustaðinn. En skortur á sönnunum hefur ekki breytt samstöðu „vestræna
bræðralagsins“. Hér kemur þá greinin.
I. Tvíburaturnarnir féllu 11. sept 2001 og NATO hóf stríð sitt í Afganistan þremur
vikum síðar. Afgerandi fundur var haldinn í Norður-Atlantshafsráðinu í Brussel
2. okt. Þar var mættur Frank Taylor sendiherra frá bandaríska State Department.
Hann lagði fram skýrslu með kynningu sönnunargagna um atburðina 11. september.
Utanríkisráðherrar NATO fengu sama dag skýrsluna kynnta munnlega, hver í sinni
höfuðborg. Henni var svo haldið leyndri í 7 ár en leyndinni var aflétt 2008
þegjandi og hljóðalaust. Prófessor Niels Harrit við Kaupmannahafnarháskóla
hefur gert grein fyrir innihaldi hennar. Á grundvelli skýrslunnar lýsti
Robertson lávarður, aðalritari NATO yfir 2. október: „Á grundvelli þessarar
sönnunar-kynningar hefur það verið staðfest að árásinni á Bandaríkin 11.
september var stjórnað utanlands frá og verður hún því skoðuð sem aðgerð sem 5.
grein Washington-sáttmálans tekur til, þar sem segir að hernaðarárás á einn eða
fleiri bandamenn í Evrópu eða Norður-Ameríku sé skoðuð sem árás á þá alla.“ En
í skýrslu Taylors er bara ekki neitt sem sýnir fram á tengsl afganskra
stjórnvalda við árásirnar 11. september. Kjarnaatriðið – sem fjallaði um þau
tengsl – kom orðrétt fram í yfirlýsingunni sem Robertson lávarður gaf út 2.
október. Svohljóðandi: „Staðreyndiranr eru skýrar og óyggjandi. Við vitum að
einstaklingarnir sem framkvæmdu þessar árásir voru hluti af
alheims-hryðjuverkaneti Al Kaída sem stjórnað er af Osama bin Laden og
liðsforingjum hans og verndað af Talíbanastjórninni.“ Engar frekari sannanir.
Bara einföld fullyrðing, komin frá CIA og Pentagon. En stjórnvöld í samanlögðum
NATO-ríkjum spurðu einskis frekar um sannanir, heldur „stóðu með sínum
bandamönnum“. Engar sannanir hafa síðar komið fram sem tengja Afganistan á
neinn hátt við 11. september, en stríð NATO gegn landinu hefur staðið síðan. www.globalresearch.ca/the-mysterious-frank-taylor-report-the-911-document-that-launched-us-natos-war-on-terrorism-in-the-middle-east/5632874
II. Átyllan
til að ráðast á Írak var sviðssett. Við þekkjum hana. Skýrsluna sem sem Colin
Powell varnarmálaráðherra gaf Öryggsiráðinu 30. janúar 2003. Hún var byggt á
„gögnum“ sem starfsmenn í ráðuneyti Tony Blairs klipptu og límdu saman af
samfélagsmiðlum – um gjöreyðingarvopn Saddams Hussein. Skýrsla Powells var
flutt undir mikilli stríðshljómkviðu vestrænnar pressu. Mótmælin gegn þessu
stríði voru reyndar svo gríðarleg að nokkur NATO-ríki heltust úr lestinni og
NATO gat ekki staðið formlega að innrásinni, lét nægja að gerast aðili að
hernáminu á eftir. Og nógu margir NATO-ráðherrar, bandalag viljugra, létu
þessar „sannanir“ nægja og „stóðu með sínum bandamönnum“. Árás Vestursins á
Miðausturlönd var hafin.
III. Sviðssetningin í Líbíu tókst „betur“. Vestrænar fréttastofur þróuðu þá tækni að
búa til stríðsæsifréttir. Sagðar voru skáldaðar fréttir um fjöldamorð og
fyrirhuguð fjöldamorð Gaddafís á þegnum sínum ásamt skálduðum fréttum af
spontan uppreisn þegnanna. Það nægði ráðherrum NATO og þeir ákváðu einróma að
hefja lofthernað gegn Líbíu. Þeir spurðu ekki um frekari sannanir, og landið er
í tætlum síðan.
IV. Stríðið
gegn Sýrlandi er aðallega þríþætt: með þungvopnuðum leiguherjum fjölþjóðlegra
íslamista, með viðskiptabanni/diplómatískri útskúfun og með háþróaðri og
samhangandi sviðssetningu vestrænnar pressu, leikstýrðri leiksýningu sem ber
yfirskriftina „uppreisn gegn ógnarstjórn“. Sýningin er afar vel auglýst og
kaflar úr henni hafa fengið Óskarasverðlaunin. Þetta virðist þó ekki duga til að
koma á hinum tilætluðu „valdaskiptum“. Þess vegna getur maður enn átt von á
skelfilegum sviðssetningum frá óvinum Sýrlands.
V. Sviðssetningin í Salisbury virðist vera illa valin og illa leikstýrð, æpandi
órökræn og ótrúverðug í alla staði. Hefði gamli njósnarinn Skripal verið mjög
hættulegur Rússum hefðu þeir ekki sleppt honum í fangaskiptum. Ef þeir vildu
eitra fyrir hann var auðveldara að gera það meðan hann var í fangelsinu heima.
Fyrirfram var í gangi mikil herferð á Vesturlöndum til að gera skrímsli úr Pútín
og einangra Rússa. Afskaplega er ólíklegt að Rússar kysu að auka á þá einangrun
með diplómatískum skandala, allra síst í aðdraganda HM. Nú, fróðir menn segja
að Bretar geti vel framleitt eiturefnið novitjok, í tilraunaverksmiðju hersins
við Salisbury, Porton Down. Og Pentagon er á kafi í efnavopnaprógrömmum þeirrar verksmiðju. Ekkert hefur verið lagt fram sem líkist sönnun á þátttöku Rússa í
atburðinum. Enda sagði Theresa May aldrei að umrætt taugagas væri rússneskt,
aðeins „af tegund sem þróuð var í Rússlandi“. Rússar eru krafðir skýringa en
þegar þeir stinga upp á sameiginlegri rannsókn er því hafnað. En Guðlaugur Þór
og aðrir utanríkisráðherrar NATO spyrja bara ekkert um sannanir. Hann og þeir
hinir segjast bara „standa með sínum bandamönnum“ (og engar athugasemdir
heyrast frá VG heldur).
Ef þessi
leiksýnig selur – eftir allan lygabálkinn sem einkenndi upphaf fyrri
árásarstríða – er komið upp stórhættulegt pólitískt ástand. Ég hef þó vissa von
um að almenningur kaupi sig ekki inn á þessa síðustu sýningu.
No comments:
Post a Comment